Vervolg op Luang Prabang

De volgende ochtend ben ik al wakker en slaapt Niels nog uit, wat mij de kans geeft even bij te schrijven. Wanneer ik klaar ben en Niels wakker is gaan we aan de rivier ontbijten en daarna een stuk langs de rivier lopen. Niels voelt zich nog steeds niet helemaal fit dus wil liever even rustig aan doen, ik zie vele spa’s langs de weg en ik ga dan ook een spa dag houden. We lopen terug naar onze guesthouse, waar ik Niels achterlaat en de pinpas meeneem.
Na het pinnen loop ik enthousiast terug naar alle salons, kies er eentje uit en maak een prijsafspraak.Een hot-oil massage, een manicure en een pedicure voor slechts 100.000 KIP (€11,-).
Zodra ik mee naar boven word genomen zie ik 8 matjes op de grond met daarop vier (slapende) Aziaten en begin ik al een lichte twijfel te krijgen. Goed, mag de pret niet drukken voor die elf euro. Ze spreken natuurlijk allen, behalve de vrouw die buiten de onderhandelingen doet, geen woord Engels en maken met gebaren duidelijk dat ik moet gaan liggen. Weer een lichte twijfel want een pedicure of manicure doe je niet liggend lijkt mij. Afijn,ik vraag of ik me moet uitkleden en ze lijken me niet echt te begrijpen maar knikken wel van ja. Uitgekleed en wel ga ik, niet helemaal op m’n gemak, liggen en begint er één gek genoeg toch met de pedicure. De ander begint vervolgens redelijk enthousiast mijn armen te masseren zonder olie en de twijfel is niet licht meer. Ik vraag me echt af waar ik ben beland. Ik laat het even gaan, maar na tien minuten ben ik het meer dan zat. Ik lig praktisch naakt op een matje (onder een dekentje dat wel) wat duidelijk ook voor tussentijdse dutjes wordt gebruikt. Ondertussen wordt er aan m’n tenen getrokken en ik vraag me af of ze wel weet wat french manicure is (voor de mannelijke lezers, het typische witte lijntje op de rand van de nagel). Ook hebben ze elkaar ontzettend veel te vertellen en na 10 min.hardhandig wrijven zonder olie zijn mijn armen al vrij rauw. Dus ik grijp in. Natuurlijk begrijpen ze niet wat ik wil als ik zeg eerst het één dan het ander graag en ik vraag of ze de Engels sprekende dame kunnen halen. Zij begrijpt het en legt uit wat ik wil. De massage stopt gelukkig en ze besluit de manicure te gaan doen.
De french manicure is inmiddels één fiasco geworden. Sommige tenen zijn helemaal wit, sommige voor de helft en andere hebben alleen een inimini streepje. Het slaat werkelijk nergens op en ik heb redelijk veel spijt dat ik hier naar binnen ben gelopen. Via gebaren leg ik uit dat ze het dan maar helemaal wit moet maken. Na één teen wordt al duidelijk dat dit ook niet kan en ze haalt het er weer af. Ik kies veilig één kleur voor zowel handen als voeten. Mijn ene hand krijgt twee lagen en de andere één en ik probeer dit nog één keer uit te leggen, maar ze begrijpt het niet en ik ben het echt meer dan zat te discussiëren in m’n nakie.
Eindelijk, de nagels zijn klaar. Tijd voor de massage, ik vertel haar dat ik een hot oil massage wil en nadat ze alles heeft klaar gezet kunnen we beginnen. Na nog even een klein uur pijn lijden want masseren was het echt niet kom ik beneden en zegt de Engels sprekende dame dat hot oil duurder is. Ja, dat denk ik niet. Ik ben er helemaal klaar voor om d’r duidelijk te maken dat dit geen normale gang van zaken is en zeker geen ontspannen ervaring was, maar zodra ik zeg deze prijs was afgesproken zegt ze direct ja ja nee geen probleem is goed. Wat een narigheid. Dat doen we ook niet meer zo.
Terug bij het hotel gaan Niels en ik nog even samen wat drinken en krijgen we een berichtje van Jan, één van de drie Rotterdamse musketiers die we met de Gibbon ontmoet hebben. Je hebt Jan, Michiel en Joram. Het is belangrijk dat ik ze allemaal voorstel, waarom dat weet je zo. Ze vragen of we mee wat gaan drinken vanavond. We gaan even naar de avondmarkt, eten daar wat in de buurt en lopen daarna naar Utopia.

Utopia is een typische backpackers spot, met lage tafels, kussens op de grond en een hoop drinkers. Zodra Jan, Michiel en Joram zich bij ons gevoegd hebben vertellen ze dat ze m’n blog hebben gelezen (we zijn natuurlijk Facebook vrienden) en wel fan zijn, MAAR.. Michiel en Jan zijn er niet over te spreken dat ze niet bij naam zijn voorgesteld en Joram wel..
We drinken gezellig wat en vinden het dan ook jammer dat het al snel sluitingstijd is (elf uur s’avonds, dit is bijna overal in Laos zo). De enige optie is het bowlingcentrum, deze sluit pas om twee uur en hier gaat bijna iedereen na Utopia wel heen. Niels en ik hebben beide weinig zin en ook achter me hoor ik de jongens vrij negatief over dit plan. Gek genoeg zitten we vijf minuten later met z’n alle in de tuktuk onderweg naar de bowlingbaan.
In deze tuktuk passen normaal denk ik acht man, maar goed dan reken ik niet mee dat je best tegen elkaar aan gedrukt kan zitten en er ook nog twee achterop kunnen hangen. Met elf man in de tuktuk is de chauffeur tevreden en zijn we onderweg. Het bowlen is verassend gezellig en ik vind eindelijk iemand (Michiel) die slechter is in bowlen dan ik. Bij de bowlingbaan komen we ook nog één van de Belgische meiden tegen EN verpest ik natuurlijk meteen m’n manicure.
Na het bowlen gaan we nog een broodje halen en onderweg zie ik een gigantisch beest met vleugels dood op z’n rug liggen (horsel keer 6). Jan vindt het nodig hem om te draaien met z’n voet en inmiddels staan we er alle vijf geboeid omheen te kijken. Zodra het beest is omgedraaid begint het met veel geluid te rennen en vliegen, natuurlijk rennen we alle vijf een andere kant op en gek genoeg ben ik niet degene die het hardst gilt (Jan, de oorzaak). Na het broodje nemen we afscheid en gaan we terug naar onze guesthouse.

Vandaag wilde we naar de watervallen gaan, dit gaat natuurlijk niet door. Je moet voor elf uur wel zo een beetje bij de watervallen zijn, wil je het nog even rustig hebben en we worden half twaalf wakker.We huren een scooter gaan lekker uitgebreid ontbijten en scooteren daarna naar het zwembad van Luang Prabang. De rest van de dag liggen we hier heerlijk bij het zwembad en spelen we kaart spellen.
S’avonds wil ik wat meer op m’n gemak naar de markt, die overigens heel erg leuk is en besluiten we te eten bij een sportsbar (gisteren gedronken, dan gaat vet eten het best naar binnen). We nemen de Aussie-burger, echt een fantastisch grote hamburger met ananas. We blijven hier nog even kaarten en worden dan weggejaagd door de toenemende muggen. Lekker slapen, morgen echt naar de watervallen.

De volgende ochtend gaan we eerst weer ontbijten bij Joma, een franse tent met de bagel egger. Geweldig. Een bagel met ei, bacon, mayonaise en kaas uit de oven. Je zou denken dat we wel aankomen met al die rijst wat wordt afgewisseld met vettig eten. Gelukkig vallen we alle twee door al het bewegen en zweten alleen maar af.
Na het ontbijt gaan we op de scooter richting de watervallen, dit is 30 kilometer en hier zullen we wel een klein uur over doen. De rit is natuurlijk weer geweldig qua uitzicht en we genieten volop.
Als we er bijna zijn, nemen we de verkeerde afslag en komen we per ongeluk bij een andere waterval terecht. Wanneer we erin rijden staan er nog vier hele schattige enthousiaste meisjes, hier neem ik natuurlijk een foto van en ik heb de foto amper genomen of ze gaan allemaal bedelen. Dit is heel normaal hier en leren ze al van jongs af aan. We geven ze ons kleingeld en dan gaan we verder.
De waterval is echt schitterend en heel sprookjesachtig. Voor het eerst is al het water echt blauw en het lijkt, door de zon en de bomen, net alsof sommige delen verlicht zijn. Hier zijn we samen met nog één ander stel weer praktisch alleen. We blijven hier even zwemmen en gaan dan verder naar de nummer één waterval van Luang Prabang.
Na ongeveer tien minuten rijden komen we aan en zien we dat dit een grote toeristische attractie is, we zijn dan ook blij dat we eerst bij de “verkeerde” terecht kwamen.
Eerst lopen we via een beren opvang, wat ook leuk is, en dan komen we bij het onderste deel van de waterval. Het is wel echt niet normaal mooi hier (zie foto's!). Een stuk drukker, maar absoluut schitterend. Ik ga hier natuurlijk meteen zwemmen en daarna lopen we zo steeds een laag hoger. Wanneer we bij het algemene zwemgedeelte aankomen kan ook Niels er niet meer onderuit en gaan we samen zwemmen. De waterval loopt uit in allemaal lagen en iedere laag heeft echt iets bijzonders. We komen uiteindelijk bij de daadwerkelijke waterval aan en dit is wel echt de mooiste waterval die we tot nu toe gezien hebben. We zijn alle twee echt groot fan van watervallen dus vinden deze uitstapjes dan ook altijd geweldig.
Je kan langs de waterval ook omhoog klimmen en natuurlijk, zoals altijd, doen we dit ook. Dit is een stuk rustiger en ik begrijp echt waarom. De klim is heel stijl en heel hoog. Na ongeveer tien minuten ben ik ervan overtuigd dat ik zo een hartaanval krijg, maar leg me erbij neer dat dit dan mijn laatste uitzicht is geweest. Dramatisch.. Natuurlijk kom ook ik uiteindelijk boven en nadat ik op adem ben gekomen, lopen we verder.
We komen uit op een stuk boven de waterval met heel mooi uitzicht en zien dat je een soort gondel tochtje kan maken naar het begin van de waterval in een bamboe vlot. Hoe leuk is dat. Wij in dat vlot, helemaal leuk, samen met nog een Aziatische jongen (wel een toerist, sprak ook alleen engels namelijk) en met een enorme bamboe stok vaart (duwt) onze stuurman ons zo het water door. Hij verteld het één en ander waar zowel wij als onze medevaarder niks van begrijpen, maar het is echt een mooie ervaring.
Na de tocht klimmen we weer naar beneden en gaan we terug naar de scooter om voor het donker weer terug te zijn. S’avonds gaan we weer naar de markt, ik kan er niks aan doen, en willen we in de buurt van het hotel eten. We bestellen beide kip en ik kan je vertellen dit was niet meest mollige kip die ze konden vinden. Gelukkig krijgen we er per persoon wel vijf patatjes bij en zitten we dus totaal niet vol. We halen nog wat lekkere dingen voor op de kamer en gaan rustig een film kijken.

We moeten de scooter om één uur vandaag inleveren en ik stel voor nog naar de waterval hier in de buurt te rijden. Het is tenslotte maar zes kilometer.
De weg naar deze waterval wordt momenteel gedeeltelijk, hiermee bedoel ik een paar vierkanten her en der, geasfalteerd en we moeten via een omweg. Ze zijn er duidelijk nog niet aan toegekomen deze weg te asfalteren en we rijden de inmiddels al tien kilometer lange weg over modder, stenen, kuilen en ga zo maar door. Het is waarschijnlijk ook niet een hele populaire waterval, want onderweg zien we niemand.
Hé hé we komen ergens, we rijden een heel afgelegen dorp in en iedereen in het dorp kijkt ons ook redelijk verbaasd aan. We rijden maar door aangezien Mapsme (de offlline routeplanner) ons hierheen stuurt, tot we bij een brug aankomen. De brug is héél primitief en niet toegankelijk voor de scooter. We durven de scooter niet achter te laten en besluiten dan ook maar, aangezien het ook qua tijd toch weer krap wordt, terug te gaan. Dit was dus niet zo een succesvol plan.
Om één uur precies zijn we terug en zijn we blij dat we van de scooter af kunnen. Het krampachtig vasthouden drie kwartier heen en drie kwartier terug was niet het lekkerste ritje zeg maar. Als we de scooter hebben terug gebracht gaan we met de tuk tuk naar Pistoche, het zwembad, en vermaken we ons verder prima de rest van de dag.
S’avonds willen we op de nightmarket eten. In een steeg staan allemaal kramen met een stuk of 20 zilveren schalen per kraam en kan je een bord vullen voor €1,5. We hebben geen idee wat we opscheppen, maar eten uiteindelijk echt heel lekker en zitten meer dan vol. Aangezien het vandaag onze laatste dag in Laos is moesten we uitkomen met het resterende locale geld.Na het eten hebben we nog precies 50.000 KIP (€5,-) en hiervan wil ik nog 6 handgemaakte onderzetters, een Aziatische handgemaakte sier paraplu en een magneet kopen. Niels was op z'n zachts gezegd nogal sceptisch over mijn ambiteuze plannen. Maargoed, geef mij nou geen uitdaging op het gebied van winkelen. Eenmaal terug in het hotel gaan we de tassen pakken want morgen vervolgen we onze reis naar Cambodja!