Phu Quoc - Ho Chi Minh - Cat Tien

Vandaag gaan we naar Phu Quoc, het bounty eiland van Vietnam. Phu Quoc is een klein eiland helemaal onderin en heeft geen rechtstreekse vluchten. We moesten dus vanuit Macau met de boot naar Hongkong, daar met de metro naar Hongkong airport (hier wisselen we onze resterende Hongkong Dollars in en zijn we in één klap multimilionair), daarvandaan vlogen we naar Ho Chi Minh City, toen hadden we een zeer korte verbinding naar Phu Quoc (wat de nodige stress bij mij opriep, wat Niels bijzonder grappig vond) en 9 uur later waren we gearriveerd.
Moe van het reizen maar toch wat willen eten, lopen we naar het strand 300 meter verder en gaan we bij beachbar Rory’s zitten. We hebben het risico genomen om in het regenseizoen te gaan(Vietnam), dit betekend dat het rustig is en er slechts enkele andere toeristen te zien zijn. Rory’s is helemaal mijn stijl. Het is een simpele beach/surfersbar met een hippie tintje, dit door de lampionnen die overal hangen en zelfs boven het stukje strand voor de bar schijnen. Er staat een heerlijk lounge muziekje op en hier spenderen we de eerste avond met een pizza, een salade en wat drankjes. De pizza voor mij uiteraard.
Na twee drankjes en lekker te hebben gegeten gaan we terug naar onze kamer, tenminste dat willen we graag. In de Lonely planet stond bij het kopje “Voor het eerst in Vietnam”, neem een zaklamp mee. Tegenwoordig heb je natuurlijk hartstikke handig een zaklamp op je telefoon, mits deze niet leeg zijn na 9 uur reizen. Goed, pikdonker dus en je hebt hier niet echt duidelijke straatjes of borden. Na een paar keer heen en weergekomen te hebben en Niels z’n voet uit een ijzerdraad gehaald te hebben, komen we weer in de straatjes naar ons hotel.
Onze kamer is echt heerlijk. We hebben vier vereisten bij onze hotels; ligging, airco, een kluis en prijs. Echte uberbackpackers zijn we niet helemaal, maar een beetje research leert dat er veel gestolen wordt en we betalen liever €10,- meer met kluis dan dat we straks alles kwijt zijn.

De weersvoorspellingen zijn tot nu toe, vanaf het begin van onze reis, elke dag onweer en bewolkt geweest. We hebben elke dag zon en minimaal 32 graden gehad. Vandaag is het dan ook strakblauw en 35 graden.
We gaan eerst wat ontbijten op het strand en dan besluiten we een scooter te gaan huren. Bij ons hotel kunnen we een scooterhuren voor 150.000 Vietnamese Dong per dag (€6,-), er wordt alleen gevraagd of je wel een rijbewijs hebt, je moet even ondertekenen dat je nergens voor verzekerd bent en alle schade door jou betaald moet worden en vijf minuten later heb je een scooter!
Ik wil graag naar de watervallen aangezien het al één uur is en we liever een volledige dag naar Sao Beach, het mooiste strand van Phu Quoc, gaan en dit is slechts 12 km rijden. Ik denk dan ook dat het wel prima is als ik me daar insmeer, het is tenslotte maar 12 km. We krijgen een kaart mee en daarop staat de hoofdweg met een enkele gele lijn voor een zijstraat, logischerwijs komen we niet bij de watervallen aan en beseffen we dit als we bijna geen benzine meer hebben en alleen maar een lange weg voor ons zien. We kunnen niet helemaal terug, we rijden inmiddels al wel een half uur en we weten niet hoever het tankstation voor ons ligt. Ik besluit het te gaan vragen bij een huis, hier is niemand thuis en ik hou uiteindelijk een andere scooter staande. Zodra deze Vietnamezen mannen zien dat ik wat wil vragen, stoppen ze dan ook direct en ook al spreken ze geen woord Engels ze nemen de tijd om het zo goed mogelijk uit te leggen. Dat gezegd te hebben, hebben wij alsnog geen flauw idee waar of hoe ver het nog is. We rijden weer verder en gelukkig rijden we een paar minuten verder tegen een benzinestation aan. €2,-armer, een volle tank en we zijn weer good to go!
We komen erachter dat we al helemaal bij Sao Beach zijn en besluiten dan toch maar naar het strand te gaan. Op het strand stoot ik Niels aan omdat ik een man het water uit zie komen die zijn volledige tanktop duidelijk in zijn lichaam heeft staan, dit was erg grappig tot ik mijn eigen kleding uitdeed. Overal behalve waar kleding had gezeten, was ik verbrand en niet zo zuinig ook. Niels die zich wel had ingesmeerd was niet eens een beetje verkleurd. We besluiten eerst te gaan zwemmen en lopen het lauwe zeewater in. Na een paar uur op het strand en hier ook te hebben geluncht gaan we weer terug. Thuis zie ik pas hoe erg ik verbrand ben en doe ik wat losse kleding aan om naar de Night Market te gaan.
De Night Market is zoals waarschijnlijk elke Night Market in Vietnam zal zijn, een hele belevenis. Overal zie je aquariums, waar je je avondeten zo vers kan uitkiezen en vooral veel parels. Na de markt op en neer te zijn gelopen en ik twee korte broekjes voor €4,- heb gekocht, besluiten we dan ook daar wat te gaan eten. Ik ga voor wat van het menu, het idee van je zwemmende vis zelf uitkiezen spreekt me namelijk niet echt aan en Niels kiest uit de bakken wat schelpen. Gelukkig komt de man nog wel even met een bbq tang mijn vis laten zien, prettig. Ik eet met veel moeite de vis op, terwijl Niels zich naar hartenlust aan zijn schelpen stort (één soort had zelfs nog bloed erin..) Na het eten haal ik nog een vers gemaakt ijsje, deze maken ze op ijskoude platen met versfruit en gaan we terug naar het hotel.

Surprise, surprise; Ik heb een zonnesteek. Overdag gaan we alsnog naar de Watervallen, waar ik me al niet zo lekker begin te voelen en waar ik meerdere malen sta te kokhalzen. Niet heel gek overigens, ik zie ze op straat namelijk zeepaardjes uit waterbakken halen, in plastic containers proppen en lekker een shot bloed van het één of het ander nemen.
De klim naar de watervallen valt me al zwaar en Niels gooit tussendoor water over m’n hoofd, maar eenmaal boven ben ik weer helemaal tevreden. De waterval heeft heerlijk koud water en ik ga er dan ook snel helemaal in, daar knapt een mens van op. Bij de waterval zijn alleen vietnamezen en die vinden ons net zo interessant als wij de waterval. Nadat ik meerdere selfie’s heb genomen, erbij heb moeten zitten en een stuk watermeloen heb gekregen, gaan we nog even samen van de waterval genieten en dan weer verder naar Sao Beach. Ik blijf dit keer wel goed in de schaduw. S’avonds voel ik me niet al te best en vanaf dan komt al het eten er ook weer drie keer zo snel uit. We eten ergens wat en gaan vroeg naar de kamer, waar we lekker in de airco en met de badkamer naast me een serie kijken.

Vandaag vertrekken we weer en aangezien ik me echt niet goed voel ben ik ook heel blij dat het vandaag regent en een beetje stormachtig weer is. We ontbijten wat bij Rory’s en gaan bij het zwembad onze volgende bestemming plannen; Ho Chi Minh City!

Ho Chi Minh City (Saigon)

Na wederom een kleine vertraging komen we aan op HCMC. Bekend van deze stad is dat het verkeer één en al chaos is en zodra we in een taxi zitten, zien we wat hiermee bedoeld wordt.
Honderden brommers die zich, tussen de bussen en taxi’s door, over de weg manoeuvreren. Met z’n vieren, pasgeboren baby’s ertussenin, vrouwen die op hun dooie gemak met de benen naar één kant zitten te appen en zwaar beladen op de brommers. Alles rijdt soepeltjes om elkaar heen, alsof het de normaalste gang van zaken is. Dit is het voor hen natuurlijk ook, wij kijken alleen onze ogen uit.
We slapen voor het eerst echt in een backpackhotel en wanneer we voor een steeg worden afgezet, moeten we even drie keer slikken. We gaan in de buurt even wat eten en doen een drankje en gaan dan slapen. We hebben maar één hele dag morgen en willen dus even uitrusten.

Het hotel zelf is top! Kamers zijn super schoon, locatie is perfect, ontbijt is super en direct aan ons hotel is s’morgens een markt. Er zijn een aantal toeristische must see’s en we besluiten eerst naar de grootste markt te gaan. Onderweg stoppen we even om op de kaart te kijken en worden we aangesproken door Thanh, een klein vietnamees mannetje die ons zijn boekje met referentie’s laat zien. Hij is een gids per brommer en nodigt ons uit om ons door hem te laten toeren om zo de belangrijkste dingen te zien. Na de lovende referenties van andere toeristen te hebben gelezen en het met het besef dat we zo veel meer zullen zien dan zelfstandig, besluiten we dan ook achterop te gaan. Ik bij Thanh, Niels bij een andere man die erbij geroepen wordt.
Als eerst brengt hij ons naar het war museum. Ik zeg je in alle eerlijkheid dat ik totaal geen museummens ben, maar zelfs nadat Niels alles al gezien heeft en gaat roken ben ik alles nog aan het lezen en echt helemaal ondersteboven van alles wat ik zie en lees. Sommige van jullie zullen wel denken, dit heb je toch gehad bij geschiedenis?! Laten we zeggen, geschiedenis was niet m’n lievelings..
Na het museum staat Thanh netjes buiten te wachten en brengt ie ons naar de Notre Dame, de Postoffice, de oudste Chinese tempel, een goede lokale noodle zaak, via de Japanse tunnels naar de Saigon River en voordat ie ons naar onze eindbestemming brengt (de markt) drinken we een drankje.
We hebben echt een super leuke dag gehad achterop de brommer, in het hectische verkeer en zo veel meer gezien dan we hadden gehoopt. Wanneer Thanh dan ook zijn referentie boekje tevoorschijn haalt, schrijf ik ook een lovend verhaaltje voor toekomstige klanten en zijn we helemaal tevreden.
Dan moeten we betalen… Toen hij ons oppikte hield ie de prijs heel gebrekkig engels. Het was 15.000 per uur of 150.000 per uur, beide erg goedkoop. Nu mochten we even 3.000.000 VD afrekenen, per persoon! Lesgeld, zullen we maar zeggen. We drinken samen nog ergens een drankje en worden constant benaderd door de straatkinderen, die je iets willen verkopen.
Eenmaal terug in de hotelkamer voel ik me eigenlijk wel weer helemaal goed en wordt Niels ziek. De noodle soep is niet helemaal goed gevallen en hij hangt de rest van de avond voornamelijk boven de wc.

Vandaag zouden we eigenlijk doorgaan, maar aangezien Niels ziek was hebben we er een nacht bijgeboekt. Ook wilden we graag de Cu Chi tunnels nog zien, deze tunnels werden in de oorlog gebruikt door de Vietcong en voorheen verbonden ze er hele dorpen onder de grond mee.
We nemen de bus hiernaartoe, dit kost ons erg weinig en gaat eigenlijk heel soepel. De tunnels zijn zeker indrukwekkend, de gids laat je er ook doorheen kruipen en het is moeilijk voor te stellen hoe hier hele legers en dorpen doorheen gingen. Nadat we weer twee uur met de bus zijn terug gereisd, gaan we in de backpackersstraat achter ons hotel pizza eten.
Het is meer een afhaal dan een restaurant, maar heeft twee tafels buiten staan waar we dan ook gaan zitten. Aan de tafel naast ons zitten twee afrikaanse mannen en een vietnamees vrouwtje. Alle straatkinderen die wij gisteren voorbij hebben zien komen zijn hier ook, alleen dit keer niet aan het verkopen, maar alleen maar spelletjes aan het doen en plezier aan het maken met elkaar. Ze krijgen ook een stukje pizza en wat te drinken. Even later komen er weer twee vietnamezen vrouwen en nadat ook zij wat hebben gegeten, worden alle mandjes weer uitgedeeld en gaan alle kinderen weer aan het werk. Één van de mannen naast ons heeft ondertussen tegen zijn vriend gezegd dat ie met tien minuten terug is en is met het vietnamezen vrouwtje naar boven gegaan, schijnbaar is de pizzeria niet alleen een pizzeria. Na de pizza houden we het voor gezien en gaan we terug om onze reis voor de volgende dag te plannen.

Cat Tien National park

Na te hebben ontbeten houden we een taxi aan die ons naar het juiste busstation brengt. Voordat ik begin moet ik erbij vermelden; ik wilde met de bus, dit kost ons namelijk €5, en Niels wilde een privé wagen, dit had ons €100 gekost en de rit duurt sowieso 4,5 uur. Goed zo gezegd zo gedaan, we gaan met de bus.
We stappen op bij het vertrekpunt en zitten met nog 5 andere passagiers. In een bus van max 28 passagiers, hebben we dus alle ruimte en ben ik blij met mijn keuze. Onderweg nemen we steeds meer passagiers mee en wordt het ons wel duidelijk dat de jongen die iedereen de bus intrekt, betaald wordt per persoon. Er zitten op een gegeven moment meer dan 40 mensen in de bus en naast Niels staat een man de hele tijd te hoesten en te blazen. Hoe onbegrijpelijk ook, Niels was niet super blij met mij de volgende 4 uur. Bij een korte tussenstop leert hij wel dat het allemaal wel mee valt, normaal gesproken zitten er ook varkens en kippen in de bus. De bus fungeert ook als een soort postbode. In het ene dorp worden er pakketten mee genomen, die er bij het volgende dorp weer worden uitgegooid.
Na een lange vier en half uur komen we dan eindelijk aan en gaan we opzoek naar onze verblijfplaats. We hebben een super leuke bamboo lodge uitgekozen, bij het nationale park en aan de rivier. Van de 346 beoordelingen heeft deze gemiddeld een 9.1 en het kost ons voor twee nachten maar €26,-. Wat kan er misgaan..
Vijf minuten na binnenkomst in onze hut, ziet Niels de eerste grote spin en dan bedoel ik ook echt groot. Gelukkig is ie met een selfiestick snel weer naar buiten gejaagd. We hebben nog ongeveer een uurtje licht en zo met het zonnetje aan de rivier in een bamboehutje heeft echt wel wat.
We gaan even wat eten in het “restaurant”, een met bamboe overdekte stijger, aan de rivier ook. Hier ontmoeten we Kevin, een backpacker uit Eindhoven, en blijven de rest van de avond met hem zitten praten. Wanneer ik tussendoor even ga plassen in onze hut zie ik spin numero twee, de grote broer van de eerst zo lijkt het en dit keer niet op de rand van de deur maar achter me bij de wc. Inmiddels is het pikdonker en heeft de hut even wat van zijn charme verloren.
Goed, om half elf kunnen we het niet meer uitstellen en gaan we maar “slapen”. We bouwen een fort van de klamboe en ons matras en kijken nog even een lachfilm. To lighten the mood, zullen we maar zeggen. Die nacht slapen we niet echt super, aangezien de dekentjes ook niet zo clean ogen slapen we onder onze hammamdoeken en bij ieder vreemd gevoel worden we wakker. Wat een backpackers.

S’morgens zijn we dan ook erg moe en na het ontbijten moeten we wel nog even slapen, dus voor we de daadwerkelijke jungle ingaan is het twaalf uur. Ik ben inmiddels weer helemaal in mn element, de rust, de hut aan de rivier en de jungle aan de overkant is echt een heel mooi plaatje. We nemen het bootje naar de overkant, huren twee fietsen en gaan op verkenning uit.
Het fietsen haalt me wel even uit die extase. 35 graden, bloedheet, nog nooit in m’n leven zo bezweet geweest, een fiets die bijna uit elkaar valt over allerlei modder- en keipaden manoeuvreren en Niels die dit allemaal erg vermakelijk vindt.
Wanneer we alle mooie plekken hebben aangedaan en even hebben uitgerust bij een kleine waterval, gaan we aan de weg terug beginnen. Gelukkig voor mij begint het dan keihard te regenen. Ik mag Niels z’n mountainbike, heb het niet meer warm en heb de tijd van m’n leven nu. Nielsie houdt niet zo van de regen en heeft het nu dus minder naar z’n zin.
Terug gekomen, ik helemaal oranje van de modder en Niels nog helemaal schoon door mijn mandjes fiets, eten we even wat en gaan we de rest van de namiddag en avond helemaal niks meer doen.
Ik heb nog wel lekker een bloedzuiger aan m'n teen hangen, die ik er met veel geweld moet afhalen en waarna m’n teen bloed als nooit te voren. We kijken lekker film in ons fort en als het donker wordt ga ik eruit om de balkondeur dicht te doen.
YEHES een vleermuis vliegt, net op het moment dat ik de deur al redelijk gespannen en heel voorzichtig dicht wil doen, over m’n hoofd naar binnen. Het enige wat Niels roept, vanuit de veilige haven, is rustig rustig! Het enige wat ik denk is; WAT DENK JE ZELF?! Ik val over het airco apparaat en ren de kamer door voordat ik weer een sprint trek, terug de klamboe in. Nooit meer eruit, dat lijkt me duidelijk. Niels mag eruit om alsnog de deur dicht te doen, de vleermuis is inmiddels weg (denken we) en we gaan weer rustig verder kijken.
Vannacht neem ik twee slaappillen in om toch een goede nachtrust te pakken. Nachtrust had ik ook gehad als ik nachts niet wakker wordt van een plastictasje dat ik hoor, waarop ik vraag wat doe je schat en Niels antwoord; dat ben ik niet.. daaaag slaap, laat maar lekker zitten.
De jungle was echt super mooi, het huisje was overdag ook echt heel leuk en hebben heel veel gelachen maar, vijf mega spinnen, één bloedzuiger, twee gigantische kakkerlakken en een vleermuis verder heb ik heel veel zin om nu weer verder naar Da lat te gaan.

Hongkong en Macau!

Na een reis van 21 uur met twee tussenstops, komen we eindelijk aan in Hongkong. We hebben vooraf al te horen gekregen dat het openbaar vervoer hier goed geregeld is en voor we het weten hebben we de octopus (ov) kaart gekocht, de sneltrein naar Kowloon genomen en direct aansluitend een gratis bus die ons voor de deur van het hotel afzet. Het eerste wat we zien zijn gigantische wolkenkrabbers, drukke straten en ook veel dure winkels. We zijn gek genoeg nogal moe en besluiten wat te eten, de wel bekende lichtshow alvast even te bekijken en dan vroeg te gaan slapen.

Onze eerste echte dag in Hongkong. Nadat ik lekker elf uur geslapen heb en in één klap over de jetlag ben en Niels helaas van twee tot zes heeft wakker gelegen, vertrekken we om tien uur uit het hotel. We besluiten vandaag naar The Peak te gaan, het hoogste punt in Hongkong, met de Peak tram. Allereerst moeten we wat ontbijten en besluiten safe bij McDonalds een egg mcmuffin te halen, we krijgen echter geen egg mcmuffin maar een hamburger met een rozig stukje hamburger en plakje kaas erop. Ik krijg niet meer dan 1 hap naar binnen, dit vooral door Niels z’n verhalen over honden- en kattenvlees die ze hier schijnbaar serveren. (waarschijnlijk niet bij McDonalds maar oké) Dus nemen we de ferry van Kowloon naar Hongkong Island en gaan we op weg naar The Peak tram.
The Peak tram is duidelijk een toeristische attractie, want we zijn niet de enige met dit grandioze idee. Eenmaal boven aangekomen is het zeker de moeite waard, het geeft ons een schitterend uitzicht en bovenin zitten allemaal leuke restaurants en toeristen shops. Onze eerste aankoop is dan ook een feit; een Selfiestick… Aangezien ik toch wel honger heb besluit ik wat te gaan eten en wat terughoudend naar het vlees neem ik een vegetarisch noodle gerecht.. Denk ik.. Ik krijg een bepaald soort groenten in oestersaus. Geen noodles, alleen groenten. Hartstikke lekker, maar meer bedoeld als bijgerecht en niet als ontbijt lijkt me.
Na The Peak willen we graag even naar een markt gaan en komen we per toeval terecht in SoHo. SoHo is een super leuke buurt vol winkeltjes, een markt, restaurantjes en barretjes. De temperatuur in Hongkong is ongeveer 30 graden, met een hele hoge luchtvochtigheid en we zweten dus lekker door. Nadat we een stuk gelopen hebben en Niels z’n shirt inmiddels donkergrijs is, komen we een klein hoekbarretje tegen en besluiten we hier even te gaan zitten. We zijn de eerste bargasten, maar al gauw volgt er een Australische piloot die hier al 18 jaar woont en ons wat tips geeft en niet lang daarna komt er per toeval een Australisch stel van in de 40 binnen die zich ook bij ons aansluiten. Uiteindelijk besluiten we met het Australische stel te gaan eten in een Marokkaans restaurant. Na een heerlijke Zalm Tajine, een Shis Kebab en Niels flink wat halve liters bier verder gaan we gezamenlijk met de ferry weer terug naar Kowloon, waar we na een uitnodiging naar Australië weer ieder ons eigen weg gaan. Een geslaagde “eerste dag” dus.

Vandaag wilden we naar de Big Buddha. Om hier te komen moesten we eerst met de metro en vervolgens met de kabelbaan omhoog. De Big Buddha is de grootste Buddha van Azië, heeft meerdere tempels eromheen liggen en ook een wandelroute naar the Path of Wisdom. De Buddha trekt zowel veel toeristen als lokalen aan, zij komen hier om hun geloof uit te oefenen en de heiligen te aanbidden. In de tempel met 1000 buddha’s zijn er veel Aziaten aan het bidden en buiten kopen er veel een soort wierook om te branden voor de buddha’s. Na alles op een respectvolle afstand te hebben gezien lopen we terug en krijgen we trek. Dim Sum zijn veel voorkomende hapjes hier in Azië en we kopen wat van een klein vrouwtje met een barbecue die verschillende Dim Sum verkoopt. Geen idee wat we hebben gegeten, maar het was echt heel lekker en in ieder geval vis. Nabijgelegen ligt een vissersdorpje, Lantau Village, en we nemen de bus er naar toe.
Aangekomen wordt er direct een boottocht aangeboden om dolfijnen te spotten, ik wil eerst even rondkijken en vind dat ik ook de weg mag bepalen. Niels geeft aan dat dit meestal niet zo een goed idee is, waar ik het natuurlijk totaal niet mee eens ben. Dat gezegd te hebben volgt Niels me vriendelijk en verdwalen we natuurlijk. Wanneer we weer in het dorpje zijn, pakken we alsnog de boot en genieten we vooral van de omgeving wanneer we een stukje varen. Het is elke dag super mooi weer geweest en het is dan ook wel lekker om even met een windje op het water te zijn. Het gehele dorp staat op palen in het water dus het is echt een plaatje.
Terug in het centrum van Hongkong wilde ik heel graag naar de Templestreet Nightmarket (grootste markt van Hongkong) en daar wat gaan eten. De markt zelf was niet erg groot, beetje gelijk aan de Albert Cuyp, en had de gebruikelijke marktproducten, maar dan op z’n Aziatisch. Het eten sprak me wel erg aan. Er zaten leuke eettentjes op iedere hoek van de straat, met overvolle terrassen en drukke schreeuwende bediendes. We gingen zitten bij Spicy Crabs. Niels zat nog niet of kreeg drie keer de vrij dringende vraag of ie bier wilde en kreeg zodra de ja uit zn mond was een fles van 650 ml bier voor zich neergezet. Nog wel wat terughoudend naar het Aziatische eten besteld ie een hapje van krab en garnalen. Ik niet, ik wil de Spicy Crab. Naast mij zie ik ze die eten, kauwen op de krabbenpoten en ik vind het helemaal leuk. Als groot liefhebber van pittig eten, ben ik helemaal verkocht zodra ik het geproefd heb. Eerlijk waar, lekkerste krab die ik ooit gegeten heb. Het eten met je handen, midden op straat en alle schreeuwende Aziaten om je heen heeft hier zeker aan bij gedragen. Zelfs Niels, die totaal niet tegen pittig kan, vond mijn Spicy Crab echt lekker.

Wat bij mijhoog op het to do lijstje van Hongkong stond; Disneyland. Na vandaag dacht ik te kunnen zeggen dat ik dan alle Disney parken gezien had, maar ik kom er net achter dat we dan eerst nog naar Tokyo, Shanghai en Hawaii moeten… Maakt verder ook niet uit, we hebben een heerlijke dag gehad en ons 7 uur lang goed vermaakt. Disneyland Hongkong is wel erg gericht op kleine kinderen en de twee leukste attracties (Space Mountain en de boomstammen) waren helaas gesloten, jammer maar helaas. De shows, de parade en de opmaak van alle attracties maakte dat we alsnog onze ogen konden uitkijken.
Wat ons eerder al opviel is hoe schoon Hongkong is, zelfs in het metro station geen stukje kauwgom op de grond te vinden. In het park lag er geen verkeerd papiertje op de grond, geen sigaret werd buiten de rookgebieden gerookt en als je al een verdwaalde plattegrond zag werd deze direct opgeraapt.
Aan het einde van de dag zijn we moe, eten we wat Udon beef noodles in de buurt en gaan we terug naar het hotel.

Vandaag is onze laatste dag in Hongkong! Niels wilde graag bij de paarden racetracks kijken, dit was wel een stukje buiten de gebruikelijke plaatsen en was waarschijnlijk heel leuk geweest mits we daadwerkelijk van te voren hadden gekeken of het open was. Weten wij veel dat je daar niet gewoon heen kunt gaan.
We besluiten naar Repulse Bay te gaan, het mooiste strand van Hongkong en daar lekker wat te gaan eten en drinken. Het strand zelf is niet veel bijzonders, uiteraard heeft het wel een mooie omgeving maar qua stranden zijn we wellicht al wat verwend na Curaçao. We gaan zitten bij een super leuk surfers tentje “Hotshot”, met alleen maar bijpassende muziek als “Hotel California” en hier zitten we een paar uur lang te eten, te drinken en even bij te komen van alle dagen.
In de middag gaan we even terug naar het hotel omdat we beide erg moe zijn van al het lopen en reizen elke dag, hierom vertrekken we wat later dan normaal om te gaan eten.
We willen eten op the Peak en we nemen dit keer niet de tram maar “gewoon” de bus. De bus is echter net een achtbaan. Bussen in Hongkong zijn dubbeldekkers, hier kan je dus bovenin en helemaal vooraan zitten. Op deze manier lijkt het net alsof je op de plaats van de buschauffeur zit, alleen dan hoog. Natuurlijk wil ik dat, niet wetende dat de wegen naar boven; super smal zijn, tweerichtingsverkeer hebben en de buschauffeurs rijden alsof ze een smart moeten manoeuvreren. Iedere bocht die we namen was ik ervan overtuigd dat ie of recht tegen de verkeersborden reed, of zeker toch de vangreel ging raken en geloof me er zijn heel wat bochten naar boven. Met klamme handen, voeten, Niels een samengeknepen arm maar veel te hebben gelachen, komen we boven aan. We eten bij Bubba Gump, een restaurant helemaal in teken van Forrest Gump en gespecialiseerd in garnalen. Het restaurant zelf, het personeel en de kaart maken het nu al een succes. Met veel moeite kiezen we dan ook 1 voorgerecht en 3 hoofdgerechten, allemaal echt heerlijk! Veel te vol en moe vertrekken we dan ook weer met de bus, bovenin en vooraan terug naar de ferry.
Wat we ook niet hadden bekeken waren de laatste vertrektijden van de ferry, gemist dus.. Na de zoektocht naar de bus, toch de laatste metro nog kunnen nemen en dan verdwalen aangezien een metrostation 7 uitgangen heeft, hebben we in ieder geval de 3 hoofdgerechten er weer afgelopen..

Macau! Het Las Vegas van China. Nadat we uitgecheckt zijn, nemen we de Contai Turbo Jet naar Macau. Een uur later zijn we er al en kunnen we direct de hotelbus instappen. We hebben een hotel geboekt direct aan de strip. Aangezien we maar 1 nacht blijven wilden we wel centraal zitten en niet oneindig hoeven te lopen.
Het hotel is gigantisch en de kamer is dan ook alles behalve een backpack kamer. Jammer zeg.. We hebben in de haast nog niks gegeten en gaan bij de verschillende foodcourts kijken. Rijst, noodles, ganzen, etc. Alles gebakken of gefrituurd en natuurlijk geen broodje te bekennen. Wat te doen, wat te doen.. Mac Donalds natuurlijk. Lekker een bigmac- en een dubbele cheeseburger menu als ontbijt!
Na het eten is het al 15:00 uur en gaan we een beetje in de rondte kijken. Het ene hotel is nog mooier dan het andere en het is weer heel anders dan Vegas. Vegas is veel meer van de glitter en glamour en Macau maakt een meer chique indruk.
Al snel komen we terecht in het hotel “ City of Dreams”, het hotel voor pokerspelers en dus the place to be voor Niels. Na beide een membershipkaart te hebben aangemaakt, schrijft niels zich in voor zijn pokertoernooi en ga ik zodra dat begonnen is Blackjack spelen beneden. Niels zijn toernooi kost $400,- (€50,-) en de minimale bet op een blackjacktafel is $500, dus ik wissel $1000 dollar (€120,-) voor twee chips. Eerst gaat het heel goed en win ik een paar keer, daarna gaat het natuurlijk bergafwaarts en heb ik uiteindelijk nog $300 over. Te weinig om nog mee te spelen dus. Ik besluit de drang meteen door te spelen tegen te gaan en even bij Niels te kijken hoe hij ervoor staat. Niels speelt net zijn laatste hand als ik boven kom, het was een re-buy toernooi en aangezien ik al het geld had kon hij geen chips bijkopen zoals de andere.. Helaas, we waren $1100,- armer en we (ik) dachten ach hoeveel slechter kan het gaan. Ik wisselde weer $1000,- en was vastbesloten het terug te winnen! Ik won de één na de ander en heb op mijn top ongeveer $6000,- gehad, verloor toen weer een beetje en hield uiteindelijk $4600,- over.
S’avonds zijn we onze overwinning gaan vieren door samen wat drankjes te drinken en een hapje te eten. Voor iedereen die dacht dat we al ons geld zouden verbrassen in Macau en na een week terug zouden zijn, we beat the odds.

We zijn nu net 1 nacht in Vietnam geweest en ik merk nu al; een wereld van verschil en helemaal fantastisch.